De leven...

Lieve toeheurders en stiekeme meelezerts,

Mijn avontuur neemt concrete vormen aan. Het werk is begonnen, ik heb mijn eigen appartement en de opbouw van het sociale leven en de ontdekkingen hier in China zijn in volle gang.

Ik zal beginnen waar het vorige blog geëindigd is. De sportschool. Zoals jullie inmiddels al weten heeft de Chinees het niet zo op hygiëne. Mijn wc was daarom mijn beste vriend de dag na mijn eerste sportschool bezoek. De apparaten zijn roestig, de halters, als ze al aanwezig zijn, worden niet opgeruimd, handdoek is niet verplicht, slippertjes geen bezwaar en de Chinese man die topless rondloopt is doodnormaal. Daarbij worden de apparaten na gebruik niet schoongemaakt. Een groot zweethok. Maar agh, tijdens en na het sporten niet je klauwen in je muil stoppen en je hebt nergens last van. Ah well, it get's the job done... En dat is het belangrijkste. Zowel de Chinese man als vrouw heeft veel interesse in de blanke die komt sporten. Vandaag ging ik op het weegschaaltje staan en een jongedame had net water getapt. Het kraantje is pal naast de weegschaal. Ze zag dat ik mij ging wegen en ze twijfelde even om door te lopen naar haar apparaat en keek omlaag naar de weegschaal.. Zonder enige gene wilde ze weten hoe zwaar de spieren van deze man nu wel niet wegen. Gelukkig weigerde de weegschaal dat maal dienst(niet vanwege het feit dat mijn spieren zo zwaar zijn geworden). En ze liep keurig verder. De Chinese man kijkt regelmatig naar de oefeningen die ik doe. Nu zijn dat geen andere oefeningen die ik bij Fitland met Brutus R. uitvoerde. Eenmaal klaar met mijn oefening loopt de Chinees naar het apparaat en probeert met hetzelfde gewicht, exact dezelfde oefening te doen. De interpretatie van de oefening is apart te noemen. Ik heb zelden zulke rare bewegingen gezien en vraag me ook menigmaal per sportschool bezoek af waarom er hier nog geen fysiotherapeuten zijn? Alexander de T. ik zie hier een business met doorgroeimogelijkheden!

Tot zover de sportschool. Nu naar de echte school. De eerste dag voelde voor mij als de eerste keer voor de klas staan. Nu zijn het echt nog kleine koters maar ik was toch enigszins nerveus. De eerste dag had ups en downs, maar ik sloot hem gelukkig positief af. Wat voor mijzelf ontzettend hielp voor de rest van de week. De rest van de week verliep vrijwel vlekkeloos en ik heb het ontzettend naar mijn zin. Ik geef 6 jarigen les die qua niveau niet onder doen of zelfs beter zijn dan de gemiddelde brugklassert in Nederland. No hard feelings lieve ex-leerlingen van me, jullie zijn allemaal topperts! Geen wonder dat men ook hier kijkt naar het Cambridge programma.

Ik heb eindelijk intrek gedaan in mijn eigen appartement. Een mooi appartement op de driede verdieping en maar 50 meter van mijn werk af. Enig nadeel zijn de huisdieren, lees kakkerlakken. Ze zitten gelukkig alleen maar in de keuken. De rest van het appartement heeft er geen last van maar het blijven ranzige beesten. Nu moet je ook niet denken dat er een enorme plaag is maar je ziet er altijd wel 1 of 2 lopen. Gelukkig heeft de Chinees er zelf ook last van en zijn ongedierte bestrijdingsmiddelen goed te krijgen. Mijn keuken ligt er dan ook mee bezaaid als een gemiddeld mijnenveld in Joegoslavie ten tijde van de Balkanoorlog. En natuurlijk, voor de smetvrezers onder ons, ik doe mijn eten apart houden van de keuken en in doosjes zodat daar geen huisdier bij kan. No worries!

De Duitser en ik kunnen het inmiddels goed vinden samen. Ik moet toch bekennen dat ik eindelijk een Duitser heb gevonden die geen flauwe grappen maakt over Nederland, voetbal, bier en collega's. Sorry Pieter K. deze Duitser maakt het gewoon waar!! Maandagavond heeft hij mij meegenomen naar een wijk waar, gezamelijk tot de conclusie gekomen, we het echte China zien. Nu is de wijk waar wij wonen ook wel China maar het is toch ff anders.. De wijk waar wij heen gingen heeft namelijk allerlei bbq's op straat, ontzettend veel volk en de lichten en straatjes zoals we gewend zijn van televee. We hebben samen een bbq gedaan, je pakt een bakje en loopt voorbij een vitrine(allemaal midden op straat), in die vitrine liggen allemaal vleesjes en visjes die je dan in je bak gooit, je pakt wat groente en je appelsap en geeft dit aan de bbq man. Je gaat zitten met je appelsap en om de zoveel tijd is er iets klaar en kan je eten. Nu stond bovenaan mijn lijstje met vreemde dingen eten: Zeewier, maar gisteravond is deze getopt. We hebben namelijk octopus op. Die van 30 cm groot waar de tentakels nog gewoon aanzitten. Het is even de gedachtes uitschakelen en happen. Ik moet zeggen een zeer aangename smaak. Verder zijn we samen op zondagavond om 10 uur de berg opgeklommen alwaar we samen een welverdiende alcoholische versnapering nuttigden. Onder mijn ex-leerlingen beter bekend als appelsap met schuim en prik. Eenmaal bovenop de berg was het uitzicht schitterend. We konden zelfs de lichtjes van Hong Kong zien. Ik heb wat coole foto's gemaakt. Waarmee ik meteen op mijn volgende punt kom.

Ik ben er eindelijk achter wat ik vergeten ben. Ik kan namelijk de kaart van mijn camera niet in mijn computer doen. Een usb kabel heb ik niet. Dus ik ben de externe cardreader vergeten. Ik moet dus uitvogelen hoe ik dat ga fixen. De foto's blijven dus nog even op zich wachten. Excuses voor het ongemak etc. etc.

Mijn verslag is weer lang genoeg. Ik zal in volgend verslag iets uiteenzetten over mijn sportieve prestaties waarmee ik alras menig teamgenoot van Akros, Eric R., zal doen verbazen dan wel het laten schudden van het hoofd.

Drop me a line ya'll!!

Groetjes,
De witste man van Shenzhen.